هوای خوش شکوفایی

هوای خوش شکوفایی...

هوای خوش شکوفایی...

. اول‌بار در نوجوانی دیدمش، چنان دیگرانی که اینروزها هم‌سن‌و‌سال منند. در «محله‌ی برو و بیا». و سالهای بعد در «دو مرغابی در مه». اما نمی‌دانستم هم نویسنده‌ی آن تاتر‌ تلوزیونی‌ست هم کارگردانش. نمایشی با حال و هوا و دیالوگهای خاص. گویا برای علاقه هوای خوش شکوفایی...

.

از ساحل سنگ برداشتم برای بازی یک‌قل‌دوقل! به یاد بازی روزهای کودکی. که رها علاقه‌مند شد یاد بگیرد. برای ما دخترهای کوچه‌ی آریامهر پایانِ تابستان یعنی پایان روی زمین ولوشدنها و پهن کردن چین دامن‌ها و بازی یه‌قل‌دو‌قل.
من مراحل بازی را تماماً بیاد نیاوردم. نسرین بیادم آورد: یه‌قل‌دوقل، بشکن نشکن، تخم کن عوض کن، آبشار، آب‌پاش، آفتابه لگن، دروازه،‌ عروس.
و حالا پاییز دامنش را پهن کرده برای بازی!

هوای خوش شکوفایی...

هوای خوش شکوفایی...

. زاویه‌ی نگاه عارفانه در روایت واقعه‌ی جانسوز عاشورا را از دیگر گوشه‌هایش دوست‌تر دارم. در استقراء امروز در تلگرام به این مطلب محمدرضا ترکی در کانال «فصل فاصله»اش رسیدم. چند سالی پیشتر در جلسه‌ی یک فنجان، ساعد باقری گرامی از عمّان اشعاری پرشور خواند که هنوز در جان من است. کتابی نیز از اشعار عمان دارم که باید پیدایش کنم. ... پس جمال خویش در آیینه دید روی زیبا دید و عشق آمد پدید مدّتی آن عشق بی‌نام و نشانبُد معلّق در فضای بی‌کراندل‌نشینِ خویش مأوایی نداشتتا در او منزل کند جایی نداشت…باز ساقی گفت تا چند انتظار؟!ای حریف لاابالی سر برآرای قدح‌پیما درآ، هویی بزنگوی چوگانت سرم، گویی بزنچون به موقع ساقیش درخواست کردپیر می‌خواران ز جا قد راست کردزینت‌افزای بساط نشأتینسرور و سرخیل مخموران، حسینگفت آن کس را که می‌جویی منمباده‌خواری را که می‌گویی منمشرط‌هایش را یکایک گوش کردساغر می را تمامی نوش کردباز گفت: از این شراب خوشگواردیگرت گر هست یک ساغر بیار!…»... + نوشته شده در  ۱۳۹۶/۰۷/۰۸ساعت   توسط مینا  |  هوای خوش شکوفایی...

«فرهیختگانی که روزی شهرداری و آتش‌نشانی را در برابر بلدیه و اطفائیه ساختند اگر در برابر عادتهای زبانی مقاومت نمی‌کردند زبان فارسی هرگز مانند امروز نمی‌بالید و هنوز برای بسیاری از معادلهای جا‌افتاده‌ی فارسی، حتی «گردش خون»، «کالبد‌شکافی» و «درمانگاه» باید کلمات قدیم یا اروپایی‌شان را به کار می‌بردیم» . از یادداشت آقای هومن عباس‌پور، مدرس ویراستاری و نویسنده‌ی کانال انجمن صنفی ویراستاران درباره‌ی فرهنگستان زبان فارسی متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید + نوشته شده در  ۱۳۹۶/۰۷/۱۶ساعت   توسط مینا  |  هوای خوش شکوفایی...

هوای خوش شکوفایی...

 

سفرنامه‌ی «محدثه جلیلوند» و روایتش از سفر به سوریه، در مجله ادبی «الف‌یا» خواندنی‌ست.

 

هوای خوش شکوفایی...

هوای خوش شکوفایی...

. کسانی که فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» را دیده‌اند ترانه‌ی گیلکی تیتراژ آن را شنیده‌اند. ملودی اصلی این ترانه کوبایی‌ست که اسوالدو فارِس در ۱۹۴۷ ساخته و «نَت کینگ کول» نیز به زبان اسپانیایی و بوچلی به زبان ایتالیایی آن را خوانده‌اند. «دوریس دی»، خواننده و بازیگر آمریکایی نیز در سال ۱۹۶۴ ترانه‌ی «شاید شاید شاید» را با آن خوانده است. و اینطور که خبر دارم دیگرانی نیز هم، حتی به زبان عربی و هوای خوش شکوفایی...